Oecumenische Vesperdienst in de Sint Salvators- kathedraal te Brugge – 23 januari 2022

Oecumenische Gebedsviering in de Sint Georges Anglicaanse kerk te Knokke-Heist – 21 januari 2022

Bidweek voor de eenheid van de christenen 18 – 25 januari 2022 – Activiteiten in West-Vlaanderen

Thema:
’Wij hebben zijn ster zien opkomen
en wij zijn gekomen om Hem te huldigen’   (Matteus 2,2)   

Activiteiten in West-Vlaanderen   

Te Brugge

Op vrijdag 21 januari om 20.00 u. in de kapel naast de Christus-Koningkerk
in de Leopold I laan: Avondgebed rond het kruis van Taizé.

Op zaterdag 22 januari om 18.00 u. in de Orthodoxe kerk van de HH. Konstantijn en Helena,
Ezelstraat 85: Oecumenische vesperdienst met Artoklasia.

Op zondag 23 januari om 16.00 u. in de Sint-Salvatorskathedraal:
Oecumenische vesperdienst (dit jaar geleid door de Orthodoxe kerk).

Te Knokke

Op vrijdag 21 januari om 19.00 u.  in de  Anglicaanse St George kerk
in de Zoutelaan: Oecumenische gebedsviering.

Te Kortrijk

Op donderdag 20 januari om 19.00 u. in de Anglicaanse kerk
in de Langestraat: Interkerkelijke oecumenische viering.

Op woensdag 12 januari om 19.00 u. in de Sint-Michielskerk (Sint-Michielsplein):
Gebedswake in het teken van het Doopsel van Christus.

Te Oostende

Op donderdag 20 januari om 19.00 u. in de Anglicaanse kerk
in de Langestraat: Interkerkelijke oecumenische viering.

Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen 2022

Wij hebben zijn ster zien opkomen en wij zijn gekomen om Hem te huldigen

(Mt 2, 2)

Met het thema voor de oecumenische bidweek (18 – 25 januari) blijven we dit jaar nog wat in de kerstsfeer. Het thema werd aangebracht door de kerken van het Midden-Oosten. De Raad van deze kerken zorgde voor de teksten van de brochure. Meteen wordt hierbij de situatie van deze kerken onder de aandacht gebracht. Ze bevinden zich in het gebied waar het christendom is ontstaan. En toch leven ze vaak in een minderheidspositie, tussen andere godsdiensten en culturen. De christelijke kerken in het Midden-Oosten proberen de dialoog levendig te houden. Ze leveren, op hun manier, een wezenlijke bijdrage aan het wereldchristendom. 

Als universeel christelijk feest is het Kerstfeest wijd bekend en gevierd. God is in onze wereld gekomen. ‘Incarnatie’ wordt gevierd. Er is een concrete plaats waar de geboorte plaatsvond: Bethlehem in Juda. Met Kerstmis zijn alle ogen hierop gericht. In heel de westerse cultuur is Kerstmis een vaste waarde.
De Oosterse kerken, echter, hechten nog meer belang aan het feest van de Openbaring of Epifanie (bij ons traditioneel ‘Driekoningen’ genoemd). God openbaart zich aan alle volken. Met de wijzen uit het Oosten wordt de hulde van mensen uit verschillende horizonten benadrukt. Van heinde en ver komen mensen hem hulde brengen. Van heinde en ver zijn er mensen die geloven in die ene menslievende God. Zo is er één God en één gelovige gemeenschap.  Na zoveel eeuwen is de realiteit dat die gemeenschap er nog wel is, maar toch verdeeld.

Het begon met een ster

Het verhaal van de wijzen uit het Oosten komt enkel in het evangelie van Matteüs (in hoofdstuk 2) voor. Het vrome volksgeloof heeft in de traditie eraan toegevoegd dat ze ‘koningen’ waren en met ‘drie’. Nog meer verbeelding gaf hen namen en huidskleuren. Maar, de tekst van het evangelie houdt het bij ‘Wijzen uit het Oosten’.
Zij hebben een lichtende ster gezien. Alle licht wordt geboren in het Oosten.  ‘Ex oriente lux’ is een bekende Latijnse spreuk. De wijzen geven die ster aan als aanleiding en reden om op weg te gaan. Ze twijfelen blijkbaar niet. Die fascinerende ster heeft hen danig overtuigd.   Onverrichterzake zijn ze op weg gegaan. De drang om tot bij die geboren messias te komen is onweerstaanbaar. Maar heel het gebeuren, met de beste bedoelingen van die wijzen, speelt zich af tussen goed en kwaad. De bedoelingen van Herodes zijn niet zuiver. Tussen het vele goede is er kwaad. Het lijkt wel van alle tijden. Kwaad zaait altijd verdeeldheid.

Een onweerstaanbare drang om op weg te gaan

De vraag die zich stelt is toch: Vanwaar kwam bij die wijzen die zo onweerstaanbare drang om die ster te volgen en op weg te gaan? Die roep(ing) was blijkbaar zo sterk en niet te weerstaan. 
De drang om weg te trekken is de laatste jaren voor ons wel herkenbaar, maar wel in andere contexten en omstandigheden. We kennen de stroom van duizenden vluchtelingen, op zoek naar een beter leven. Ze passeren vaak ons land. Ons gebied lijkt een doorpassage. We zien het vaak met lede ogen aan: Zoveel vluchtelingen die allen naar het Verenigd Koninkrijk willen. Waarom? Wie heeft hen dat aangepraat of  beloofd? Ze worden ontdekt in vrachtwagens, langs autosnelwegparkings, in kleine bootjes. Sommigen worden gered, sommigen verdrinken. Blijft de vraag: Vanwaar die onweerstaanbare drang om hun leven te wagen? Hier zitten malafiede mensensmokkelaars in het spel. Vanuit een uitzichtloze situatie wordt mensen redding aangepraat. Maar, terwijl hen geluk wordt beloofd, storten ze zich in het ongeluk. Goede mensen wordt kwaad aangedaan.
De wijzen uit het evangelie zijn ook op weg. Bij hen gaat het om een ander koninkrijk. Ook zij komen in aanraking met pogingen tot kwaad. Maar de goddelijke goedheid haalt het op het kwaad. ‘Wij hebben zijn ster gezien’, geven ze aan als motief.

Wij

 In de weinige zinnen, die ons van de wijzen zijn overgeleverd, valt op dat ze steeds in de
wij-vorm spreken. Het gaat om een gebeuren dat ze samen en eensgezind beleven. Precies dit is een mooie aanzet voor de bidweek van de eenheid. Onderling zullen ze ook wel verschillend geweest zijn.
Wij, mensen, zijn allen verschillend. We hebben verschillende meningen. Ook wetenschappers, wijzen, intellectuelen… kunnen grondig van mening verschillen. De wijzen uit het Oosten hebben echter veel gemeen. Ze hebben samen gezien en zijn samen op weg getrokken. Ze komen samen ter plaatse bij de geboren Jezus en samen brengen ze Hem hulde. Al het andere verdwijnt hierbij naar de achtergrond.

De wijzen hebben alleen het goede op het oog. Herodes zint op kwaad. Toch is hij ook niet onverstandig. Toch is voor de lezer van het evangelie duidelijk wat van God komt, en wat niet. Wat van God komt, hou je niet tegen. Ook het zoeken en vinden van de wijzen kon niemand tegenhouden. 

Samen hulde brengen

Wie de wijzen precies zijn en waar ze vandaag komen, weten we niet. Hun kwalificaties kennen we ook niet. Maar ze tonen ons een geloof, dat rotsvast is. Hun geloof is op het goddelijke en op Christus gericht. Al de rest verdwijnt naar de achtergrond of is bijzaak. Het is altijd een kunst in het leven hoofdzaken van bijzaken te kunnen onderscheiden. We kunnen niet alles. We moeten prioriteiten stellen.

De wijzen vormen een christengemeenschap op zich. Ze trekken samen op. Ze zijn één in hun geloof en in hun hulde. Voelen wij ons ook niet best, als we één en verenigd zijn? Dat geeft ons kracht en warme moed.

Dat de wijzen samen hulde brengen aan de geboren Jezus verenigt hen en dat gevoel staat boven alle verschillen. Onderling verschillen ze zeker en ook hun geschenken verschillen. Bij de christelijke kerken is dit ook zo: Ze hebben een eigen herkomst, liturgie, kerkstructuur, geschiedenis en traditie. Hun bijdrage aan het wereldchristendom zal ook verschillend zijn.

Maar net als de wijzen, mogen ze elkaar vinden en ontmoeten in het samen huldigen en vereren van dezelfde Jezus Christus. De bidweek mag ons hieraan herinneren. We mogen ook genieten van wat we samen doen en samen kunnen beleven.

Er is toch ook veel dat al onze verschillen als christenen overstijgt. Net zoals de wijzen, zijn de christelijke kerken samen onderweg. Als we ons in bidden en zingen verenigen, dan wordt ons gebed harmonisch één. Dan kunnen we als kerken elkaar ondersteunen en inspireren. Dan is er een liefde die vruchtbaar is. Dan is het getuigenis naar de wereld toe zoveel sterker.

Ook al is de hereniging van kerken nog een vage en verre droom, iedere vereniging en samenkomst van verschillende christenen geeft een gevoel van samenhorigheid. Samen het Woord Gods horen en samen hulde brengen, doet ons groeien. Het doet zeker het verlangen groeien om ooit tot volle eenheid te komen en ooit samen maaltijd te vieren.

Henk Laridon

De gebedsweek voor de eenheid van de christenen gaat door van 16 tot 23 januari

Oecumene: samen de weg gaan van broederlijke en zusterlijke verbondenheid

De gebedsweek voor de eenheid van de christenen gaat door van 16 tot 23 januari 2022

Samen de weg gaan van broederlijke en zusterlijke verbondenheid: oecumene is voor mij ten diepste verbonden met vriendschap. Ik geloof in de oecumene van het hart, waarbij christenen van verschillende achtergronden de weg gaan van de zachtmoedigheid, verdraagzaamheid, geduld, een open oor voor elkaar en bovenal: liefde voor Christus. Een oecumenische groep waar de weg van de vriendschap op bijzondere wijze met elkaar wordt beleefd is de oecumenische studie- en werkgroep West-Vlaanderen. Deze werkgroep komt maandelijks samen – meestal in de oecumenische kapel aan de Ezelstraat – voor een gebedsmoment en een maaltijd, met daarna een inhoudelijk gedeelte over een oecumenisch onderwerp. We sluiten altijd af met het bidden van het oecumenisch Onze Vader. Bidden, het delen van een maaltijd en bezinning: deze eenvoudige drieslag vormt de focus van deze werkgroep. De bijeenkomsten ervaar ik vaak als oasemomenten in een tijd waarin we zoveel ‘moeten’.

Een belangrijk moment in het jaar is de bidweek voor de eenheid. Vorig jaar moesten we de bidweek online beleven, en deelden de voorgangers van de oecumenische studie- en werkgroep dagelijks een meditatie, een gebed of livestream van een viering via de facebookpagina ‘Brugse kerken delen licht’. Dat jaar is het gelukkig anders en zijn er weer verschillende oecumenische gebedsmomenten. De teksten werden dit keer voorbereid door de kerken van het Midden-Oosten, die in een context van steeds dreigend conflict, kerk-zijn vanuit een positie van marginaliteit en minderheid. Anders dan in het westerse christendom staat het feest van de Epifanie centraal, en kozen zij Mattheüs 2:2 als kerntekst voor de bidweek:

Wij hebben zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om hem eer te bewijzen.

In de oecumenische studie- en werkgroep zijn de katholieke gemeenschap, de orthodoxe parochie, de Anglicaanse Kerk, de Verenigde Protestantse Kerk, Pinkstergemeente de Kruispoort, de Evangelische Kerk en de Adventskerk vertegenwoordigd.

Deken Henk Laridon, voorzitter van de oecumenische studie- en werkgroep, zegt over deze tekst: “in de weinige zinnen, die ons van de wijzen zijn overgeleverd, valt op dat ze steeds in de wij-vorm spreken. Het gaat om een gebeuren dat ze samen en eensgezind beleven. Precies dit is een mooie aanzet voor de bidweek van de eenheid. Ze hebben samen gezien en zijn samen op weg getrokken. Ze komen samen ter plaatse bij de geboren Jezus en samenbrengen ze Hem hulde”.

Net als de wijzen zijn ook wij heel verschillend, maar kiezen we ondanks een geschiedenis van verdeeldheid en conflict voor de weg van de broederlijke en zusterlijke liefde. Mogen wij in het spoor van de wijzen samen op weg blijven gaan, om aan Hem de lof en de eer te brengen.

Overzicht van oecumenische vieringen in Brugge

Woensdag 19 januari om 19.00 u. in de Sint-Jakobskerk: Taizé-jongerenviering.

Vrijdag 21 januari om 20.00 u. in de kapel naast de Christus-Koningkerk in de Leopold I laan: Avondgebed rond het kruis van Taizé.

Zaterdag 22 januari om 18.00 u. in de Orthodoxe kerk van de HH. Konstantijn en Helena, Ezelstraat 85: Oecumenische vesperdienst met Artoklasia.

Zondag 23 januari om 16.00 u. in de Sint-Salvatorskathedraal: Oecumenische vesperdienst
(dit jaar geleid door de Orthodoxe kerk).

Zondag 30 januari om 10.00 u. in ’t Keerske (Sint-Pieterskapel): gezamenlijke viering van de Anglicaanse en protestantse gemeenschap in het kader van de bidweek.

Namens de oecumenische studie- en werkgroep, 

Ds. Jannica de Prenter